বিবেক দংশন

হয় আপুনি ঠিকেই বুজিছে। মই কি ক'বলৈ গৈ আছো। পুনৰ এবাৰ আপোনাক সোঁৱৰাই দিও আপুনি প্ৰকৃততে হয় কোন? আপুনি এজন সভ্য সমাজৰ অহ্ নহয় সভ্য শব্দতো ক'লে হয়তো ভুল হ'ব কাৰণ সকলো ব্যক্তিয়ে সভ্য, কিন্তু সৎ হোৱাতোহে ডাঙৰ কথা। আপুনি ইমান এজন সৎ ব্যক্তি তথাপিও কেতিয়াবা কিছুমান ক্ষন্তেকীয়া সুখৰ কাৰণে সেই সততাক বৰ্জন কৰিব কিয় বিচাৰে? যদি মই আপোনাৰ কাষত প্ৰত্যকতো মূহূৰ্ততে  থিয় নোহোৱা হ'লে আপুনি হয়তো কেতিয়াবাই সৎ মানুহৰ চোলাটো সোলোকাই থ'ব লগা হ'ল হয়। নিজৰ ছাঁটোৱেও আন্ধাৰৰ হোৱাৰ লগে লগে গা এৰা দিয়ে কিন্তু মই এজন সেইজন যিয়ে আপোনাৰ লগ এৰিব নোৱাৰো, আচলতে নিবিচাৰো।

আগৰ কেইবাৰৰ দৰে আজিও অফিচৰ চহী নকৰা ফাইলকেইটা লৈ বহি আছে। এইবাৰো মানে ময়েই মনত পেলাই দিব লাগিব চহীকেইটা মাৰি দিবলৈ।লগতে থকা ফাইলকেইটা মাত্ৰ কলমটোৰ সাঁফৰতো খুলি চহী এটা মাৰি দিব লাগে। কলমৰ খুটমান চিঞাঁহীকণ খৰছ হোৱাৰ বাদে আপোনাৰতো একোৱে ক্ষতি নহয়। কিন্তু তাকে নকৰি কাষতে বহা কলিতা, দাস, শৰ্মাহঁতলৈ চাই কিহৰ আশাত বহি আছে? অহ ঠিকেই আপোনাৰো চাগে তেওঁলোকৰ দৰে সততাৰে ঘটা দৰমহাকেইটাৰে ভোক গুচা নাই। টেবুলৰ তলেৰে দিয়াকেইটাৰেহে পেটৰ জুই নুমাব। কিন্তু সেই সেইকেইটাৰে আপোনাৰ জুই নুমাবলৈ যাঁওতেযে কিমানৰ পেটত জুইকুৰা দগমগাই জ্বলি উঠিব সেই কথা কিয় ভবা নাই? আপুনিতো সকলোবোৰ কাম ভাবি-চিন্তিয়ে কৰে তথাপিও জানি-শুনিও কিছুমান ভুল কিয় কৰিবলৈ যায়। আপুনিতো এজন সৎ নিষ্ঠাৱান শিক্ষকৰ সৎ পুত্ৰ আছিল যিয়ে নিজৰ কষ্টৰ বলত ইমানখিনি পাইছেহি, কিন্তু নিজৰ সন্তানৰ, মানুহজনীৰ মৰমত কিয় সকলোখিনি জলাই দি ছাই কৰিব বিচাৰিছে। সন্তানক কষ্ট কৰিবলৈ বুজোৱাৰ পৰিৱৰ্তে সিহঁতক লেৰেলা সাদৰ কৰি সিহঁতৰ জীৱনটো জাহ যাবলৈ নিদিব। সিহঁতক শিকিবলৈ দিয়ক জীৱনৰ অৰ্থ কি?আপোনাৰ সন্তান, পত্নীয়েতো কেতিয়াও কোৱা নাই বেলেগৰ টকাৰে তেওঁলোকৰ জীৱন সজাবলৈ। তেন্তে আপুনি কিহৰ প্ৰৰোচনাত পৰি চহীটো কৰিবলৈ হাঁতত কলমটো ল'ব পৰা নাই।

সহকৰ্মীয়ে কৰা বেয়া কামবোৰত সহযোগ নকৰি তেঁওলোকক মই আপোনাক বুজোৱাৰ দৰে বুজাওক শুদ্ধ পথলৈ আহিবলৈ কঁওক। তেওঁলোকে হয়তো বিবেকৰ লগত আপুনি পতাৰ দৰে কথা পাতি নাথাকে। আচলতে নিজেই কি কৰি আছে সেইয়া চাবলৈহে নিবিচাৰে। সেয়েহে ইমানদিনে শুধৰণি পথতো ধৰিব পৰা নাই। অহ্ তাৰ আগতে আপোনাৰ বাকী থকা ফাইলকেইটাত চহীকেইটা কৰি লওঁক।

***

'হেৰা তোমাৰ কি হৈছেহে? অথনিৰেপৰা চাই আছো তোমাক শুবলৈ লৈ ইচাট বিচাট কৰি আছা। ইমান ঘামিচা যে? ইমানো গৰম পৰা নাই এনেকে ঘামি জোল বৈ যাবলৈ।' কাষতে শুই থকা চলিহাৰ ঘৈণীয়েকে মাত দিওতেহে চলিহাৰ সম্বিত ঘূৰি আহিল। ইমান দেৰি কথাবিলাক ভাবি থাকোতে গমেই পোৱা নাই তেওঁৰ ইফালে যে ঘামী গোটেই মানুহতো ভিজি গৈছে।

নাই নাই তেওঁ কেতিয়াও এনেকৈ লোকক ঠগিব নোৱাৰে। দৰকাৰ হ'লে ল'ৰাক অসমৰে এখন কলেজত পঢ়াব, যদি ইঞ্জিনীয়াৰিং, মেডিকলত চিট নাপায়, বিএছিয়ে পঢ়াব তথাপিও কিন্তু এনেকৈ লোকৰ টকাৰে কেতিয়াও তাক দামী কলেজত পঢ়ায় মানুহ কৰিব নোৱাৰে। হয় দেই মাজে মাজে তেওঁ কিয় জানো পথভ্ৰষ্ট হৈ যায় ক'ব নোৱাৰে। কিন্তু কেনেবাকৈ যদি অসৎ ৰাষ্টাৰ কথা মনলৈ আহে আজিলৈকে সেই ৰাষ্টাত ভৰি থ'ব পৰা নাই। তেনে হ'লে আজিৰ দৰে বিবেক দংশনত ভুগি পুনৰ তেওঁ উভতি আহে। হয় তেওঁ এজন সৎ নিষ্ঠাৱান শিক্ষকৰ সৎ পুত্ৰ আৰু সদায় সৎ হৈ থাকিবও। কাৰোৰে ক্ষতি কৰি নিজেই ভোগ কৰিব নোৱাৰে।