Thursday 15 June 2017

এটি নতুন বেলি (Rising Sun)

তাই নাচিছে আজি উলাহতে দেও দি দি নাচিছে। কৰবাৰপৰা ভাঁহি অহা ঢোলৰ চেওত টাকোৰ ঘূৰাদি ঘূৰিছে। আজি বহুত বছৰৰ মূৰত তাইৰ মনলৈ আহিছে তাই যে ভালকৈ নাচিব পাৰিছিল।নানাচিবনো কিয় আজি এই পহিলা ব'হাগতে যে তাইৰ অতদিনৰ জল্পনা কল্পনাৰ ওৰ পেলাই সি যে উভতি আহিছে একেবাৰে তাইৰ কাষলৈ। ইমানদিনৰ অপেক্ষাৰ ওৰ পেলাই। এনেই জানো কোনোবাই কয় সঁচা অন্তৰ দি যদি কিবা বিচাৰে সেইয়া এদিন ন'হলেও এদিন পাবই। কালি ৰাতিয়ে লগাই থোৱা দুহাতৰ জেতুকাৰ ৰংখিনি আজি পুৱালৈ উদয় হোৱা বেলিটোৰ দৰে টিকটিকিয়া হৈ পৰিছে। ৰং নধৰে কমখন ভয় খাই আছিলনে। হঁওক তেওঁ সি যে আহিয়ে তাইৰ ৰংবুলীয়া হাঁত দুখন দেখিলে কেনে স্ফূৰ্টি পাব। আজি কাম কৰিবলৈও বহুত আছে কিন্তু ভিতৰ সোমাবলৈও মন যোৱা নাই জানোচা তাইৰ ভিতৰত থাকোতেই সি সিহঁতৰ ঘৰখন পাৰ হৈ গুচিয়ে যায়। একেবাৰে ঘৰত নোসোমাই সিহঁতৰ ঘৰত সোমালে বৰমাৰ মনতো অলপ হ'লেও বেয়া লাগিব। আৰু তাইৰো জানো তাক চাবলৈ কম মন গৈ আছেনে। সেয়ে তাইয়ে পদূলিতে কচৰত কৰাত লাগিছে আহিলেই যাতে তাই আগতে দেখা পায়। গামোছাকেইখনো উলিয়াব লাগিব। এইবাৰ বিহুটোক মিলাই সৰ্বমুঠ আঠখন গামোছা আৰু ৰুমালৰটো গন্তিয়ে নাই। তাৰ নামত বিহু বুলি প্ৰত্যেকবছৰে প্ৰথমতেই থৈ লোৱা এইবোৰ ভমকাফুলীয়া গামোছা। বাকীবোৰটো আছেই জন্মদিন কিবাদিন মিলাই এগালমান। প্ৰেমবোৰো যে কেনেকুৱা! এবাৰ পৰাজনেহে গম পায়।

মাকে মাজে মাজে তাইক চাই যায়হি ইমান কামৰ মাজত জীয়েকেনো পদূলিমুখত কাৰ কাৰণে তাঁতবাতি কৰি আছে। বুজিবলৈ তেঁওৰো বাকী নাই, বুজিছেই যি বুজিবলগা আছে। গাভৰু কালত হোৱা এনে উথপথপ তেঁও ভালকৈ জানে। সেয়ে জীয়েকক একো নকয় তথাপিও দুখ এটাই কৰবাত খুঁচ এটা মাৰেহি তাইৰ ভৱিষ্যতটো ভাবিলে। যদিওবা চিন-জনা ঘৰৰ ওচৰৰে ভাল ঘৰৰ ল'ৰা কিন্তু সি জানো তাইৰ আৱেগবোৰ বুজি পাব। মাক-দেউতাকৰ মৰমক নেওচিয়ে যেতিয়া এটা অদ্ভূত ৰাস্তা ল'লে তাইৰ কথা জানো কেতিয়াবা বুজিব। তথাপিও দেখোন তাইৰ তাৰ বিশ্বাস আৰু মৰমবোৰ দেখিলে মানা কৰিবলৈ মন নাযায়। আশা বিশ্বাসবোৰৰ মাজতেই ভালপোৱা। জানোছা তাইৰ এই ভালপোৱাই মাক-দেউতাকে হেৰুৱাই পেলোৱা ল'ৰাটো ঘূৰাই পাইয়েই। মাকে তাইলৈ চাই কথাবোৰ ভাবি থাকোতে দুয়ো দুয়োৰে চকু পৰাত তাইক কিবা অচিনাকি লাজ এটাই আৱৰি ধৰিলে। কি কৰো কি নকৰো বুলি তাঁতৰশালতে বহিল তথাপিও মনডাল দেখোন গুচি যায় কোনোবা অজান দেশলৈ য'ত তাই আৰু তাইৰ আপোনজন!

আঠবছৰৰ আগৰ কোনোবা এটা পুৱাই কান্দি কান্দি সিহঁতৰ ঘৰলৈ অহা বৰমাক আৰু বৰদেউতাকৰ মুখখন মনত পৰিলে তাইৰ এতিয়াও হিয়াৰ কোনোবা এটা কোণ বিষাই উঠে। সেই চিঠিখন যিয়ে সকলোলৈকে অমানিশাৰ কালৰাত্ৰি নমাই আনিছিল। তাইৰ শৈশৱৰ বন্ধু যৌৱনৰ প্ৰেমলৈ ৰূপান্তৰিত হঁওতেই যেন সকলো মোহাৰ খাই গৈছিল। সিহঁতৰ ঘৰৰপৰা দুঘৰ পাৰ হৈয়ে দীনবন্ধু বৰতাকৰ ঘৰ। তেওঁৰ একমাত্ৰ ল'ৰা মানসেই মামণিৰ সুখ দুখৰ লগৰী। সৰুৰপৰা একেলগে ডাঙৰ কোনো কথা নোলোকোৱা ল'ৰাটোৱে শেষত ইমান এটা ডাঙৰ সিদ্ধান্ত লৈ গুচি গ'ল মনে মনে। য'ত তাৰ একমাত্ৰ আশ্ৰয় হাবি-বননি আৰু ঘৰলৈ অহাৰ সময় মাজনিশা। প্ৰায় আঠবছৰেই হ'ল তাক দিনৰ পোহৰত নেদেখা। কেতিয়াবা চকা-মকা পোহৰত দেখা তাৰ হাত মুখৰ দাগবোৰে মামণিৰ বুকুখনত হাতুৰিৰে কোব দিয়া যেন লাগে। ইমান কষ্ট কৰি কি পাইছেনো মানুহৰ মাজলৈ ঘূৰি আহিলেই দেখোন সকলো শেষ। তাক ক'লেও কয় সেইবোৰ বোলে তাই বুজি নাপাব।

কিন্তু সি কি বুজি পায়! সি যে ঘৰলৈ অহাৰ পিছদিনা বৰমা বৰতাৰ লগত পুলিছবিলাকে কৰা হাৰাশাস্তিবোৰ জানো দেখে। ঠেটুৱৈ লগা জাৰত তাৰ কথা সুধি যে বাহিৰত যে কিমানদিন থিয় কৰাই থৈছিল। কিমানটা ৰাতি বৰতাকক মামণিৰ দেউতাকে পুলিছৰ হাতৰপৰা আনিব লাগে! বৰমাৰ হাঁতৰ কাণৰ গহনা বুলিবলৈ একোৱে নাই সকলোবোৰ হেৰাল তাক বিচাৰি কৰা উৎপাতত। এইবোৰ তাক ক'লেও দুচকু ধূলধূলীয়া কৰা বাদ দি তাৰ মন সলনি নকৰে।

কিমানটা বসন্ত পাৰ কৰিলে তাই তাৰ আশাত। ঘৰত বিয়াৰ কথা উলিয়ালেই গা এৰা দিয়ে। কিহৰ কাৰণে তাইও নাজানে কিন্তু কোনোবা এদিন সি আহিব উভতি! তাইৰ উকা কপালখনত ৰং দিবলৈ। মাকে বুজি পালেও দেউতাকে নুবুজে। সময়ত বিয়া নিদি গাভৰু ছোৱালী ঘৰত এনেকৈ ৰাখি থোৱাটো বেয়া কথা। মানুহেওনো ক'ব কি? চাবলৈ গ'লে একোটে খুট নথকা ছোৱালীজনীৰ ল'ৰাৰনো অভাৱ ক'ত?
আগদিনা ৰাতি দেউতাকে দিয়া খবৰটোৰপৰা তাই শুব পৰা নাই। সি বোলে ঘূৰি আহিব, পুলিছে ইতিমধ্যে সকলোবোৰ কাম কৰিছেই মাত্ৰ ঘৰৰ কোনোবা যাব লাগে। আজি সেয়ে দেউতাক আৰু বৰতাক দুয়ো গৈছে ওলাই। তাইৰ বুকুখনে ধান বানিয়ে আছে কথাটো শুনাৰেপৰা। শেষত যেনিবা ভগৱানে তাইৰ প্ৰাৰ্থনাবিলাক শুনিলে। সি যোৱাৰে দিন ধৰি য'লৈকে যায় যিয়ে কৰে তাইৰ এটাই প্ৰাৰ্থনা সি যাতে অতি সোনকালে সৎপথলৈ ঘূৰি আহে। ইমানদিনৰ মূৰত তাৰ চকুৱে শুদ্ধ পথটো দেখিলে। এতিয়া চাগে তাৰ মুখখন পুৰুষ যেন লগা হ'ল আঠাইছ বছৰীয়া হ'ল যেতিয়া। তাইও জানো সৰু হৈ আছে যিয়েই দেখে চবেই ইমান ধুনীয়া ছোৱালী ভাল ল'ৰা এটা চাব লাগিব। কিন্তু তাইৰ তাৰ কথা মনত পৰিলে আকৌ সেই উনৈশ-বিশ বছৰীয়া ল'ৰাটোলৈহে মনত পৰে।

কথাবোৰ ভাবোতে ভাবোতে বেলি আহি মূৰত উঠিল। সিহঁতৰ ঘৰলৈ সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীৰ হুঁচৰি এযোৰা সোমাই আহিল। পহিলাটো বহাগৰ পহিলাটো হুঁচৰি। তাতে আকৌ আছে ইমান ভাল খবৰ। লৰালৰিকৈ তাঁতৰশালৰপৰা উঠি গৈ তাই টিকটিকিয়া ৰঙা বোৱা কাপোৰ এযোৰ পিন্ধি খোপাতে তগৰ ফুল এডাল গুজি চোতাল পালেহি। মাকৰ লগতে মামণিয়েও অহাবছৰ ৰঙালীত তাইৰ নতুনঘৰত প্ৰিয়জনৰ লগত একেলগে বিহু পতাৰ উদ্দেশ্যৰে হুঁচৰিৰ ওচৰত আঠু ল'লে। আজি তাইৰ অন্তৰত এটি নতুন বেলিৰ উদয় হৈছে য'ত চমকিত হৈছে তাইৰ ভৱিষ্যত।

Sunday 4 June 2017

ক্ৰিকেটো এক আৱেগ অনুভূতি (Cricket is an Emotion)


বহুত দিনৰ মূৰত মাৰ মুখত শুনিলো ক্ৰিকেট খেলৰ কথা। ফোনটো ৰিচিভ কৰিয়েই অইন বেলেগ কথা সোধাৰ সলনি ক'লে ইণ্ডিয়া পাকিস্তানৰ খেল চাই আছো প্ৰায় দুবছৰ মানৰ মূৰত। ক্ৰিকেট নামটো শুনিয়ে মইও টিভিটো লগাই বহি ল'লো। বহুত দিনেই হৈ গ'ল খেল নোচোৱা সেয়ে খেলুৱৈসকলকো যুৱৰাজ, কোহলি আৰু কেইটামানক বাদ দি বাকীবোৰক বৰ ভালদৰে চিনি নাপাও। কিন্তু ভাল লাগিছে চাই আৰু আগৰদিনৰ কথাবিলাকো মনত পৰিছে। খেল বুলি ক'লেই আগতে বহি যাঁও একেলগে সকলো, এটা ধুনীয়া পৰিৱেশ। সকলোবোৰ একেলগে বহি খেল চোৱাৰ মজাই বেলেগ আৰু তাৰ মাজে মাজে যিবোৰ কাণ্ড ঘটে সেইবোৰ হয়তো প্ৰায় সকলোৰে লগতে ঘটে।

এতিয়া কেনেকুৱা নাজানো কিন্তু আগতে যেতিয়া খেল চাইছিলো বিশেষকৈ ভাৰত পাকিস্তানৰ খেল চলি থকা সময়ত আমাৰ দৰ্শকমণ্ডলী ইমানেই খেলৰ জগতত সোমাই থাকে যে কাকো একো ক'ব নোৱাৰা অৱস্থাত। পাৰিলে যেন টিভিটোৱেদি সোমাই গৈ খেল চলি থকা ফিল্ডখনত গৈ নিজেও ভাগ ল'ব। যদি কেনেবাকৈ আমাৰ টিমৰ কোনোবাই বেয়া খেলি আছে তেতিয়া হৈছেই আৰু। দৰ্শকবৃন্দক চাহ ভাতৰ কথা সোধিবলৈ নোযোৱাই ভাল ন'হলে ওৰহৰ খং কেতিয়া ভগা ঢাৰিত পৰে ঠিক নাই। আৰু খেলুৱৈ কেইজনকটো গালি পাৰিবলৈ আছেই। এনেকুৱাকৈয়ে গালি দিব আৰু লগতে উপদেশকেইটামান যেন তেওঁলোকৰ কথা নুশুনি খেলাৰ কাৰণেহে এই গতি! আকৌ খেল চাই থকাৰ সময়ত যদি কাৰোবাৰ মুখেদি আউট শব্দটো কেনেবাকৈ ওলাই যায় আৰু তাৰ পিছ মূহূৰ্ততে যদি আমাৰ এজন আউট হৈ যায় তেতিয়াটো সেই বেয়া শব্দটো কওতাজনৰ অৱস্থা একেবাৰে তথৈবচ। এজাউৰিমান গালি শুনাৰ উপৰিও যে খেলখন শেষ নোহোৱালৈকে তেঁওৰ যে সেই ৰুমটোলৈ 'ন এণ্ট্ৰি'ৰ জাননী আহি যাব সেইটো ধুৰূপ। দীঘল চুলীয়ি ধোনীয়ে খেলি থকাৰ সময়ৰ কথা। কেনেবাকৈ যদি খেলখন বেয়া হয় অথবা ধোনীয়ে ভালকৈ খেলিব নোৱাৰে। তেতিয়া সকলোবোৰ দোষৰ আৰত ধোনীৰ চুলিখিনি। সেই দীঘল চুলিখিনিৰ কাৰণেই খেলত ইমান বাধা। সেইটোসময়তে যদি ছিক্স ফ'ৰ কেইটামান শোধাই দিয়ে অহ মাই গড সেইটো মূহূৰ্ত! যদি বহি থকা বিছনাখন অলপ মজবুত কাঠৰ নহয় তেতিয়াটো সেইখন কি হ'ব সেইকথা ন'কলেও হ'ব। আৰু সেই খেলি থকা খেলুৱৈকেইটাক ওচৰত পালে ক'ত থ'ব ক'ত বহুৱাব লগতে উপদেশ 'অ এনেকৈয়ে খেলি থাক'। ইফালে এনেকুৱা খেলৰ সময়তে কাৰেণ্টেও যদি তাৰ নিজৰ লুকা-ভাকু খেল আৰম্ভ কৰি দিয়ে সেইফালে তেন্তে ইলেকট্ৰিছিটি ব'ৰ্ডৰ মানুহকেইটালে বেয়া লাগি যাব। এনেকুৱা জাউৰিয়ে জাউৰিয়ে গুৱাল গালি হয়তো জীৱনত খাই নাপায় যিমান খেল চলি থকাৰ সময়ত খাই। খেলখনৰ শেষ মূহূৰ্তত জিকিবলৈ কেইটামান বলত কেইটামান ৰাণহে লাগে সেই সময়খিনিৰ নিচিনা উত্তেজনা পূৰ্ণ একোৱে নাই। মানুহবোৰ কেইছেকেণ্ডমানলৈ স্থৱিৰ হৈ যায় যেন অলপ ইফাল সিফাল কৰিলেই সকলোবোৰ সলনি হৈ যাব। উশাহটো ল'বলৈও যেন পাহৰি যায়। কোনোবাই যদি মুখৰ ভিতৰতে ভগৱানৰ নাম লয়, কোনোবাই আকৌ মনৰ ভিতৰত দমাই ৰাখিব নোৱাৰি সকলোৱে শুনাকৈয়ে ওপৰৰজনাৰ নাম ল'ব। মুঠতে সকলোৰে এটাই প্ৰাৰ্থনা 'ভগৱান আমাৰ ভাৰতক জিকাই দিয়া।' আচলতে যিমান যি কৰা হয় সেইয়া আচলতে আমাৰ আৱেগ আমাৰ ভালপোৱা দেশখনকলৈ। এক আৱেগ অনুভূতি দেশখনৰ কাৰণে ক্ৰিকেটৰ মাজেৰে। সেই আৱেগৰে বশৱৰ্তী হৈয়ে খেলখন চলি থাকোতে যিমান যি কৰা হয় সেইবোৰ যদি পিছত মনত পৰে সঁচাই হাঁহি উঠে।