তাইঃ মোৰ ব'ৰ লাগিছে।
সিঃ কিয়?
তাইঃ কিমান দিন আৰু এনেকৈ বহি থাকিম।
সিঃ ধৈৰ্য ধৰা, আৰু কেইটামান দিন।
তাইঃ তুমি হ'লে গম পাবা। একো কাম-বন নকৰি এনেকৈ বহি থাকিব লগা হ'লে (অলপ খং মিহলি সুৰেৰে।)
সিঃ তুমিয়েই কোৱা দেখোন কেতিয়াবা, তুমি যদি কোনোবা মহাৰাণী হ'লা হয়। এতিয়া আকৌ ৰাণীৰ নিচিনাকৈ ৰাখোঁতে খং কৰিছা। আৰু কি কৈছিলা মই যদি হ'লোহেঁতেন।
তাইঃ অঅঁ তুমি যদি হ'লা হয়। (ফুলা মুখখন সিফালে ঘূৰাই।)
সিঃ মোৰ যে এইটো শক্তি নাই বাবা। এইয়া কেৱল তোমাৰ কাৰণেহে সম্ভৱ
তাইঃ হ'লেও এনেকৈ পাৰি নেকি কোৱা। একো কাম-বন নাই।
তাইৰ কৈ থকা মুখখনত হাতখন দি সিঃ কাম-বন নাই বুলি তোমাক কোনে ক'লে। অকল অফিচ গ'লেই কাম কৰা হয় নেকি? ঘৰৰ কামেই কাম নেকি?
তাইঃ অঅঁ তো।
সিঃ এতিয়াও সৰু ছোৱালী হৈ আছা একো নুবুজা। তুমি যে ইমান এটা ডাঙৰ প্ৰজেক্ট কৰি আছা খবৰ আছে নে? এতিয়া তুমি এই ন-মহীয়া প্ৰজেক্টটোৰ কথা ভাবা। ভাল কথা ভাবা, ভাল কথা শুনা। তাৰপিছত যেতিয়া প্ৰজেক্ট শেষ হৈ তাৰ ফলটো পাবা তেতিয়া তুমিয়েই ক'বা এটা সময়ত মই সঁচা কথা কৈছিলোঁ। এতিয়া বাকী থকা সময়খিনি ফূৰ্তি মনৰে তোমাৰ প্ৰজেক্টটোত লাগা, প্ৰতিটো মূহুৰ্ত এনজয় কৰা সোণজনী। মই কেৱল ক'বহে পাৰিম। বাকী কেনেকৈ কৰা এইটো তোমাৰ দায়িত্ব। এইটোৰ সমান ডাঙৰ আৰু ভাল লগা প্ৰজেক্ট জীৱনত নোপোৱা। চ' এনজয় ইচ্ছ এণ্ড এভৰী মমেণ্ট।
তাইঃ হুহ, হ'ব হ'ব। লেকচাৰ দিবলৈ পালে তোমাক একো নালাগে। বাপেক যে হ'ব কোনোবা ফূৰ্তিতে তৎ নোহোৱা হৈ আছে একেবাৰে।
সিঃ সেইটোৱেইতো আচল কথা মোৰ টেডী বিয়াৰটো। যোৱা এতিয়া কাম নাই কাম নাই বুলি কান্দি থাকিব নালাগে। কাম এটা দিছোঁ তোমাক। ইমান ধুনীয়া লেছন দিয়াৰ কাৰণে ধুনীয়া চাহ একাপ বনাই আনা।
তাইও তাৰ কথা শুনি ইমানদিনে কৰি থকা প্ৰজেক্টটোত হাত ফুৰাই উজ্জ্বল হাঁহি এটাৰে উঠি গ'ল চাহকাপ বনাবলৈ।
