জেকৰ চিন্তাতে তেঁওৰ টোপনি অহা নাই। ক'ত বা আছে! যদি সি একেবাৰে ঘূৰিয়েই নাহে টুকটুকীক তেওঁ কি উত্তৰ দিব। কিমান মৰমৰ আছিল জেক তাইৰ। সি অহাৰ পৰা ইমান দিনটো টুকীয়ে তাক চম্ভালি আছিল। এতিয়া তাই এই গৰমৰ বন্ধ দিনকেইটা আইতাকৰ লগত কটাবলৈ যাওঁতেই অঘটনটো হ'বলৈ পালেনে! এইবোৰ ভাবি ভাবি টুকীৰ মাকৰ টোপনি নহা হ'ল। টুকী আইতাকৰ ঘৰলৈ যোৱাৰ দুদিন পিছৰ পৰাই জেক ঘৰলৈ অহা নাই। ইমানদিনে চিন্তা কৰা নাছিল, কিন্তু গৰমৰ বন্ধ খুলিবলৈ যিমান ওচৰ চাপি আহিছে সিমান মাকৰ চিন্তা বাঢ়ি আহিছে। তাই যোৱাৰ পৰা মাকলৈ ফোন কৰাই প্ৰতি জেকৰ কথা সুধি আছে। মাকেও মিছাকৈ আছে বুলি কৈ থৈ দিছে ন'হলে তাই কি কৰিব ঠিক নাই। এইকেইদিন জেক নহা কাৰণে মাকে বৰ এটা বেয়া পোৱা নাছিল কিয়নো তাইৰ নিচিনাকে মাকে ইমান লাগি থাকিব নোৱাৰে। টুকীয়ে মৰম কৰি কৰি জেকক বেয়া কৰি পেলাইছে, বৰ বেছি ঠেঁহ পেচ ধৰা হ'ল আজিকালি। কিন্তু এতিয়াযে তাই আহি তাক নাপালে কি অঘটন ঘটাব ঠিক নাই।
ক'ৰ পৰা যে গোটাই লৈছিল, মাকৰ খঙেই উঠি যায়। স্কুলৰ বাছৰ পৰা নামি ছয় সাত মিনিট খোজকাঢ়ি আহিব লগা ৰাস্তাটোৱেদি ঘৰ আহি পাঁওতে যে তাইৰ কিমান সময় লাগে ঠিক নাই। মাকে আকৌ বিচাৰি যাব লাগে। ৰাস্তাত কুকুৰ-মেকুৰী,গৰু-ছাগলী চাই চাই আহোতেই তাই পাহৰে ঘৰ এখন যে আছে। সেইবোৰ দেখি আহি ঘৰত সদায় আপত্তি তাইক সকলোবিলাক জীৱ-জন্তু আনি দিব লাগে। মাক-দেউতাকে কোনোমতে বুজাই-মেলি ৰাখে। কিন্তু এদিন স্কুলৰ পৰা আহোঁতে লগত লেৰেলা চেপেটা কুকুৰ পোৱালি এটা তাইৰ পিছে পিছে কু কু কৈ আহি আছে। সেইদিনা যে কি আনন্দ তাইৰ। কোনোবাই চাগৈ ৰাস্তাত এৰি থৈ গৈছিল।টুকীয়ে চাগে তাক অলপ মৰম কৰিলে ৰাস্তাত পাই, সিও সেই মৰমতে তাইৰ পিছ ল'লে। তেতিয়া তাই তৃতীয় শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী আৰু সেইদিন ধৰি আজি দুবছৰে স্কুলীয়া সময়খিনি বাদ দি জেকক এৰি দিয়া নাই অকলে। এইবাৰ বন্ধতহে এনেকৈ জেকক এৰি আছে।
খাবলৈ নাপাই হাড়ে চালে লগা পোৱালীটো দেখি মাকৰ খঙ উঠিছিল। তাইৰ যি মৰম লাগিলে নিজৰ ভাগৰে খোৱাব। কিন্তু তাই তাৰ ইমান যত্ন লৈছিল যে অতি কম দিনতে সি গতলৈ আহিছিল। পিছত এনেকুৱা হৈছিল স্কুল বাছত উঠাবলৈও জেক যায় আৰু আনিবলৈও যায়। টুকী বাছত উঠাৰ আগে আগে সি পেটটো ওপৰলৈ দি পৰি থাকিব তাই ভৰিটোৱেদি অলপ মোহাৰি নিদিয়ালৈকে। তাৰ ভাষা যেন অকল টুকীয়েহে বুজি পায়।মাকে বৰ এটা ভাল নাপায় ইমান লাগি থকাটো যিমান হ'লেও জন্তু। তেতিয়া টুকীৰ খঙ উঠি মাকক কয় জন্তু হ'লেও সি মৰম বুজি পায়। মৰম কৰিলে চবেই মৰম দিব। এতিয়া জেক তাই যোৱাৰ পিছৰ পৰা যে ঘৰত নাই কেনেকৈ ক'ব। মাকে সেইদিনা যে খঙতে বকি দিছিল সেইটো কেনেবাকৈ বাৰু সি বুজি পালে নেকি। তেতিয়াৰ পৰা সি ঘৰত নাই, মাকৰ এতিয়াহে মনত পৰিল। কিন্তু ঘৰ এৰি সি ক'তনো যাবগৈ। যদি ৰাস্তালৈ ওলাই যাঁওতে গাড়ী মটৰে খুন্দিয়াই থৈ গ'ল! মাকৰ কথাটো ভাবি বুকুখন ধমহকৈ মাৰিল। টুকীৰ মৰমতেই নে এই দুইবছৰে ঘৰত ৰাখি নজনাকৈ কিবা এটা মৰম সোমাই যোৱাৰ কাৰণেই গম নাপায়, কিন্তু যি হ'লেও মাকৰ দুখ লাগি আহিল। নাই কাইলে টুকী অহাৰ আগতেই কিবা এটা কৰিব লাগিব বুলি ভাবি শুই থাকিল। পিছদিনা সকলোতে বিচাৰিও জেকৰ সন্ধান উলিয়াব নোৱাৰিলে। মাকে কি কৰিব একো ভাবি নাপালে। আবেলি গেটখন খোলাৰ শব্দ শুনি বাহিৰলৈ ওলাই আহি দেখিলে ককাকৰ লগত টুকী আৰু পিছে পিছে নিশকতীয়া জেক ঠিক দুবছৰৰ আগতে প্ৰথমদিনা যি ৰূপ লৈ আহিছিল সেই একেদৰেই। কিন্তু ইমানদিন জেক আছিল ক'ত! তেওঁ বেছি সময় ভাবিব লগা ন'হলেই।
মা জানানে মই যোৱাৰ দুদিনৰ পিছতেই বোলে জেক গজেনৰ দোকানৰ পিছফালে থাকিবলৈ লৈছিল। গজেনৰ দোকানৰ বিস্কুট খাইয়ে ইমানদিন থাকিল।চোৱাচোন কেনেকৈ খিনাই গ'ল সি। আজিও তেনেকৈ বিস্কুট খাই থাকোতে মোক দেখি কোনোমতে উঠি আহি পেটটো ওপৰলৈ দি পৰি দিছিল। বেচেৰাটোৰ অৱস্থাই নাই বুলি কৈ টুকীয়ে কান্দিয়ে দিলে। এই ছোৱালীজনী বৰ বেছি ভাল পাই ঔ জীৱ-জন্তু বিলাক। উপায় নাই আৰু তাইৰ পৰা।মাকে তাইক কেনেকৈ ক'ব যে কেৱল তেওঁৰ কাৰণেই যে জেক গুচি গৈছিল ঘৰৰপৰা। সঁচাকৈয়ে টুকীয়ে ঠিক কথাই কৈছিল যে মৰমেহে মৰম বুজি পায়।
