ভোলা দা গ্ৰেট ১

'এইটো ভোলা নহয় নে?'

―

কি অ', গোটেইটো জিলিকি আছ যে? বোলো ভোলা হয় নে?

―

কি ঐ, মিউট হৈ আছ যে কেচটো কি?

―

ধেই এইডাল। মুখখনে এনেই দেখোন চেপচেপাই থাক আজি আকৌ কি হ'ল? এই জিলিকা জিলিক কাপোৰযোৰ ক'ত পালি ঐ?

―

কি হ'ল তোৰ? এই অবতৰত ৰাসৰ কৃষ্ণটো হৈ আহিছ, মুখৰ মাত এটা নাই। এনেকৈ তই কি পৰিচয় দিব বিচাৰিছ? ভোলা নহয় জানো তই?

ইমান কুৰুকিও এইটোৰ পৰা এটা শব্দ উলিয়াব পৰা নাই। ৰাসত পিন্ধা ড্ৰেছ এটা কৰি আহতজোপাৰ তলতে কেৰ মাৰি বহি আছে। কিন্তু মাত এটা দিয়া নাই। চকুকেইটা মেলি পিৰিক পাৰাক কৰি আছে যেতিয়া জীয়াই আছে বুলি গম পোৱা যায়। ইমান চিঞৰাৰ পিছতো একো কেটকুট নাপায় ওচৰলৈ গৈ কাণখনৰ ওচৰতে 'ঐ গোটেইটো চিকমিকাই আছ যে, এইয়া কিহৰ পৰিচয়? বোলো ভোলা হয় নে নহয় এইটো?'

কথাটো সুধিবলৈ পালোঁ হে। বাপু একেবাৰে জকজকাই উঠিল 'কি বাৰে বাৰে সুধি আছ ভোলা হয় নে নহয়। অ মইয়ে ভোলা। নাজান নেকি আপোনাৰ কাপোৰৰ চিকমিকনিয়েই হ'ল আপোনাৰ পৰিচয়। সেইজনীক চিকমিকোৱা কাপোৰত ১০০ শতাংশ বেংকাৰ যেন যদি লাগে। এইযোৰ চিকমিকিয়া কাপোৰত তই মই কোন চিনি পোৱা নাই নে? আজিৰ পৰা মানুহক বেলেগকৈ মোৰ পৰিচয় দিবলৈ নাই, এইযোৰ চিকমিকোৱা কাপোৰতে গম পাব লাগিব সকলোৱে মই ভোলা হয় নে নহয়? এতিয়া আঁতৰ হ মোক ডিষ্টাৰ্ব কৰি নাথাকিবি।'