ক্ৰিকেটো এক আৱেগ অনুভূতি (Cricket is an Emotion)

বহুত দিনৰ মূৰত মাৰ মুখত শুনিলো ক্ৰিকেট খেলৰ কথা। ফোনটো ৰিচিভ কৰিয়েই অইন বেলেগ কথা সোধাৰ সলনি ক'লে ইণ্ডিয়া পাকিস্তানৰ খেল চাই আছো প্ৰায় দুবছৰ মানৰ মূৰত। ক্ৰিকেট নামটো শুনিয়ে মইও টিভিটো লগাই বহি ল'লো। বহুত দিনেই হৈ গ'ল খেল নোচোৱা সেয়ে খেলুৱৈসকলকো যুৱৰাজ, কোহলি আৰু কেইটামানক বাদ দি বাকীবোৰক বৰ ভালদৰে চিনি নাপাও। কিন্তু ভাল লাগিছে চাই আৰু আগৰদিনৰ কথাবিলাকো মনত পৰিছে। খেল বুলি ক'লেই আগতে বহি যাঁও একেলগে সকলো, এটা ধুনীয়া পৰিৱেশ। সকলোবোৰ একেলগে বহি খেল চোৱাৰ মজাই বেলেগ আৰু তাৰ মাজে মাজে যিবোৰ কাণ্ড ঘটে সেইবোৰ হয়তো প্ৰায় সকলোৰে লগতে ঘটে।

এতিয়া কেনেকুৱা নাজানো কিন্তু আগতে যেতিয়া খেল চাইছিলো বিশেষকৈ ভাৰত পাকিস্তানৰ খেল চলি থকা সময়ত আমাৰ দৰ্শকমণ্ডলী ইমানেই খেলৰ জগতত সোমাই থাকে যে কাকো একো ক'ব নোৱাৰা অৱস্থাত। পাৰিলে যেন টিভিটোৱেদি সোমাই গৈ খেল চলি থকা ফিল্ডখনত গৈ নিজেও ভাগ ল'ব। যদি কেনেবাকৈ আমাৰ টিমৰ কোনোবাই বেয়া খেলি আছে তেতিয়া হৈছেই আৰু। দৰ্শকবৃন্দক চাহ ভাতৰ কথা সোধিবলৈ নোযোৱাই ভাল ন'হলে ওৰহৰ খং কেতিয়া ভগা ঢাৰিত পৰে ঠিক নাই। আৰু খেলুৱৈ কেইজনকটো গালি পাৰিবলৈ আছেই। এনেকুৱাকৈয়ে গালি দিব আৰু লগতে উপদেশকেইটামান যেন তেওঁলোকৰ কথা নুশুনি খেলাৰ কাৰণেহে এই গতি! আকৌ খেল চাই থকাৰ সময়ত যদি কাৰোবাৰ মুখেদি আউট শব্দটো কেনেবাকৈ ওলাই যায় আৰু তাৰ পিছ মূহূৰ্ততে যদি আমাৰ এজন আউট হৈ যায় তেতিয়াটো সেই বেয়া শব্দটো কওতাজনৰ অৱস্থা একেবাৰে তথৈবচ। এজাউৰিমান গালি শুনাৰ উপৰিও যে খেলখন শেষ নোহোৱালৈকে তেঁওৰ যে সেই ৰুমটোলৈ 'ন এণ্ট্ৰি'ৰ জাননী আহি যাব সেইটো ধুৰূপ। দীঘল চুলীয়ি ধোনীয়ে খেলি থকাৰ সময়ৰ কথা। কেনেবাকৈ যদি খেলখন বেয়া হয় অথবা ধোনীয়ে ভালকৈ খেলিব নোৱাৰে। তেতিয়া সকলোবোৰ দোষৰ আৰত ধোনীৰ চুলিখিনি। সেই দীঘল চুলিখিনিৰ কাৰণেই খেলত ইমান বাধা। সেইটোসময়তে যদি ছিক্স ফ'ৰ কেইটামান শোধাই দিয়ে অহ মাই গড সেইটো মূহূৰ্ত! যদি বহি থকা বিছনাখন অলপ মজবুত কাঠৰ নহয় তেতিয়াটো সেইখন কি হ'ব সেইকথা ন'কলেও হ'ব। আৰু সেই খেলি থকা খেলুৱৈকেইটাক ওচৰত পালে ক'ত থ'ব ক'ত বহুৱাব লগতে উপদেশ 'অ এনেকৈয়ে খেলি থাক'। ইফালে এনেকুৱা খেলৰ সময়তে কাৰেণ্টেও যদি তাৰ নিজৰ লুকা-ভাকু খেল আৰম্ভ কৰি দিয়ে সেইফালে তেন্তে ইলেকট্ৰিছিটি ব'ৰ্ডৰ মানুহকেইটালে বেয়া লাগি যাব। এনেকুৱা জাউৰিয়ে জাউৰিয়ে গুৱাল গালি হয়তো জীৱনত খাই নাপায় যিমান খেল চলি থকাৰ সময়ত খাই। খেলখনৰ শেষ মূহূৰ্তত জিকিবলৈ কেইটামান বলত কেইটামান ৰাণহে লাগে সেই সময়খিনিৰ নিচিনা উত্তেজনা পূৰ্ণ একোৱে নাই। মানুহবোৰ কেইছেকেণ্ডমানলৈ স্থৱিৰ হৈ যায় যেন অলপ ইফাল সিফাল কৰিলেই সকলোবোৰ সলনি হৈ যাব। উশাহটো ল'বলৈও যেন পাহৰি যায়। কোনোবাই যদি মুখৰ ভিতৰতে ভগৱানৰ নাম লয়, কোনোবাই আকৌ মনৰ ভিতৰত দমাই ৰাখিব নোৱাৰি সকলোৱে শুনাকৈয়ে ওপৰৰজনাৰ নাম ল'ব। মুঠতে সকলোৰে এটাই প্ৰাৰ্থনা 'ভগৱান আমাৰ ভাৰতক জিকাই দিয়া।' আচলতে যিমান যি কৰা হয় সেইয়া আচলতে আমাৰ আৱেগ আমাৰ ভালপোৱা দেশখনকলৈ। এক আৱেগ অনুভূতি দেশখনৰ কাৰণে ক্ৰিকেটৰ মাজেৰে। সেই আৱেগৰে বশৱৰ্তী হৈয়ে খেলখন চলি থাকোতে যিমান যি কৰা হয় সেইবোৰ যদি পিছত মনত পৰে সঁচাই হাঁহি উঠে।